Alice bir yol ayrımına girdi. ”Hangi yoldan gitmeliyim?” diye sordu. “Nereye gitmek istiyorsun?” diye sordu Cheshire kedisi. “Bilmiyorum...” diye cevapladı Alice. “ O zaman istediğin yoldan gidebilirsin. Yürümekten yılmazsan, bir yere varırsın.” dedi kedi. Alice Harikalar Diyarında
Hayat garip oyunlar oynamaya bayılırdı. Bu sıralar ben de ona direnmeden eşlik ediyorum. Bana “elma diyorum çık” diye seslendi. Hiç tereddütsüz saklandığım yerden çıktım. O da artık beklemek istemediğimin farkındaydı bana kalırsa...
Tam her şeyi yoluna koydum, planlarımı harfiyen uygulayacağım dediğin an tüm bunları alt üst eden bir gelişme ile karşılaştın mı? İşte ben tam da öyle bir dönemdeyim.
Çok fazla kafa yordum ama günün sonunda en iyi yaptığım şeyi tercih ettim. Kalbimin sesini dinledim:) Hayatta zor kararlar alırken hep bu şekilde ilerledim ve şimdiye kadar verdiğim hiçbir karardan pişmanlık duymadım. Her şeyin bir sebepten ötürü gerçekleştiğini düşünürüm. Asla tesadüf diye basit bir düşünceyi kabul edemedim. İşlerin bu şekilde gelişmesinin mutlaka bir anlamı olmalıydı. Hayalimdeki işi kurmaya çalışırken ve bu uğurda fazlasıyla fedakarlıkta bulunmuşken, ansızın kurumsal hayatta yeni bir kariyer yolu önümde açılıyor ve ben bunu da kabul edip hayatıma tümüyle devam ediyorum. Farklı bir dönemece girdiğimin ben de farkındayım ama her adımımdan büyük bir keyif alıyorum. Duyduğum heyecan ise beni besliyor. İşin en heyecan verici kısmı zaten başlangıcı değil midir? Ne olacağını gerçekten bilmediğimiz bir zaman dilimi. Denemedim demektense deneyip başarabilmeyi tercih ediyorum. Zorluklar karşısında yılmamış ve başarılı olmuş pek çok insan var.
Şimdi sorumu sana yöneltiyorum. Az önce bahsettiğim gibi tam da “radikal bir karar aldım ve bunu ne olursa olsun uygulayacağım!” dediğin anda hiç beklemediğin bir durumla karşılaştın mı? Bu durumdan nasıl sağ salim çıkabildin? Sonuçları mutluluk mu yoksa pişmanlık mı getirdi? Hayatın ne zaman “elma" diyeceği hiç belli olmuyor, değil mi?